Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

lay under

  • 1 substerno

    sub-sterno, strāvi, strātum, 3, v. a., to strew, scatter, spread, or lay under or beneath (class.; cf. subicio).
    I.
    Lit.:

    segetem ovibus,

    Cato, R. R. 37, 2:

    verbenas,

    Ter. And. 4, 3, 12:

    casias et nardi lenis aristas,

    Ov. M. 15, 398; Plin. 20, 14, 56, § 158:

    folia,

    id. 20, 21, 84, § 226:

    semina hordei,

    Col. 5, 9, 9:

    fucum marinum,

    to spread underneath, lay as a ground - color, Plin. 26, 10, 66, § 103 (syn. sublino): se (mulier), to submit, in mal. part., Cat. 64, 403:

    substratus Numida mortuo Romano,

    stretched out under, lying under, Liv. 22, 51, 9: pelage late substrata, spread out or extended beneath, Lucr. 6, 619; 4, 411:

    si forte lacus substratus Averni'st,

    id. 6, 746; cf.:

    natura insidians pontum substravit avaris,

    Prop. 3 (4), 7, 37:

    pullos,

    i. e. to furnish them with a couch, Plin. 10, 33, 49, § 93.— Absol.:

    male substravisse pecori,

    Plin. 18, 23, 53, § 194.— Impers. pass.:

    pecori diligenter substernatur,

    Cato, R. R. 37, 2.—
    B.
    Transf., to bestrew, spread over, cover any thing:

    solum paleis,

    Varr. R. R. 1, 57, 2:

    gallinae nidos mollissime substernunt,

    Cic. N. D. 2, 52, 129:

    fundamenta carbonibus,

    Plin. 36, 14, 21, § 95.—
    II.
    Trop., to spread out, submit for examination, acceptance, etc.; to give up, surrender, prostitute:

    omne concretum atque corporeum animo,

    Cic. Univ. 8:

    delicias,

    Lucr. 2, 22; cf.:

    pudicitiam alicui,

    Suet. Aug. 68; Val. Max. 2, 7, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > substerno

  • 2 subdo

    sub-do, dĭdi, dĭtum, 3, v. a.
    I.
    To put, place, set, or lay under (syn.: suppono, sterno).
    A.
    Lit. (class.).
    1.
    In gen.: ego puerum interead ancillae subdam lactantem meae, Liv. Andron. ap. Non. p. 153, 26 (Trag. Rel. v. 26 Rib.):

    ignem subdito,

    Cato, R. R. 105, 1; so,

    ignem,

    id. ib. 38, 4; Cic. N. D. 2, 10, 27; Liv. 8, 30 al.:

    faces,

    Lucr. 6, 1285:

    lapidem magnetem,

    id. 6, 1046:

    manum oculo uni,

    id. 4, 447; cf.:

    rem oculorum visu,

    id. 5, 101:

    furcas vitibus,

    Plin. 14, 2, 4, § 32:

    pugionem pulvino,

    Suet. Oth. 11; id. Dom. 17:

    calcaria equo,

    Liv. 2, 20; 4, 19; 22, 6; cf.:

    risus stimulos animo subdidit,

    id. 6, 34, 7:

    id genus animalium (tauros) aratro,

    Tac. A. 12, 24:

    se aquis,

    to plunge under, Ov. M. 4, 722:

    colla vinclis,

    Tib. 1, 2, 90 et saep.:

    versus,

    to append, add, Gell. 18, 4, 11; 19, 11, 3; cf.:

    hic tu paulisper haesisti, deinde ilico subdidisti: quid de duobus consulibus, etc.,

    subjoined, Aus. Grat. Act. 23.—Esp., of places, in part. perf.: Celaletae (populi) majores Haemo, Minores Rhodopae subditi, that dwell at the foot of Mount Hœmus, etc., Plin. 4, 11, 18, § 41; cf.:

    Libye subdita Cancro,

    lying under, Sil. 1, 194.—
    2.
    In partic., to bring under, subject, subdue, = subicere (very rare):

    Plutonis subdita regno Magna deum proles,

    Tib. 4, 1, 67:

    tot subdite rebus!

    Pers. 5, 124:

    subdidit Oceanum sceptris,

    Claud. IV. Cons. Hon. 42: Hispanum Oceanum legibus, id. [p. 1774] III. Cons. Stil. praef. 8:

    rem tam magnam iisdem tempestatibus, iisdem casibus subdere,

    to expose, Plin. Ep. 3, 19, 4:

    imperio feminae,

    Tac. A. 12, 40.—Part.: subdĭ-tus, a, um, subject (late Lat.):

    subditas viris,

    Vulg. Tit. 2, 5:

    tibi,

    id. Jud. 3, 2:

    justum est, subditum esse Deo,

    id. 2 Macc. 9, 12:

    subditi estote in omni timore,

    id. 1 Pet. 2, 18.—
    B.
    Trop., to bring on, furnish, supply; to yield, afford (so not in Cic.):

    iraï fax subdita,

    Lucr. 3, 303:

    id nobis acriores ad studia dicendi faces subdidisse,

    Quint. 1, 2, 25:

    irritatis militum animis subdere ignem,

    Liv. 8, 32:

    ingenio stimulos,

    Ov. Tr. 5, 1, 76; Liv. 6, 34:

    alicui spiritus,

    id. 7, 40.—
    II.
    To put in the place of another person or thing, to substitute (rare but class.).
    A.
    In gen.: te rogo, in Hirtii locum me subdas, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 7:

    quos in eorum locum subditos domi suae reservavit?

    Cic. Verr. 2, 1, 5, § 12:

    judicem in meum locum,

    id. Dom. 32, 85; Plin. Pan. 25, 3; cf. Quint. 3, 6, 54:

    immutavit et subdidit verbum ei verbo, quod omiserat, finitimum,

    Gell. 1, 4, 8.—
    B.
    In partic., to put something spurious in the place of another person or thing; to substitute falsely; to forge, counterfeit, make up (not in Cic.;

    syn. substituo): subditum se suspicatur,

    that he is a spurious child, a changeling, Ter. Heaut. 5, 3, 12:

    me subditum et pellice genitum appellant,

    Liv. 40, 9:

    partum,

    Dig. 4, 10, 19; cf.:

    liberos tamquam subditos summovere familia,

    Quint. 1, 4, 3 Zumpt N. cr. (al. subditicios):

    abolendo rumori Nero subdidit reos,

    Tac. A. 15, 44:

    reum,

    id. ib. 1, 6; cf.:

    subditis, qui accusatorum nomina sustinerent,

    suborned, id. ib. 4, 59:

    testamentum,

    id. ib. 14, 40:

    crimina majestatis,

    id. ib. 3, 67:

    rumorem,

    id. ib. 6, 36 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > subdo

  • 3 subjungo

    sub-jungo, xi, ctum, 3 ( inf. pass. subjungier, Prud. ap. Symm. 2, 586), v. a., to yoke, harness (rare):

    curru subjungere tigres,

    Verg. E. 5, 29:

    (juvencos) plostro,

    Col. 6, 2, 8:

    carpento suo equas,

    Plin. 11, 49, 109, § 262.—
    II.
    Transf., in gen.
    A.
    To join or add to, to annex, affix, subjoin. *
    1.
    Lit.:

    Aeneia puppis... rostro Phrygios subjuncta leones,

    having affixed, Verg. A. 10, 157.—
    2.
    Trop., to bring under, make subject, subordinate, subjoin (class.):

    aliquid sub suom judicium,

    Naev. 1, 5:

    tu fac utrumque uno subjungas nomine eorum,

    Lucr. 3, 421:

    omnes artes oratori,

    Cic. de Or. 1, 50, 218:

    Aristoteles translationi haec ipsa subjungit,

    id. Or. 27, 94:

    Calliope haec percussis subjungit carmina nervis,

    Ov. M. 5, 340:

    quod memoriam quidam inventioni, quidam dispositioni subjunxerunt,

    have associated, Quint. 3, 3, 10.— Poet. and postAug., of speech, to add, subjoin:

    verbo idem verbum,

    Quint. 9, 3, 67:

    nunc quae sit narrandi ratio subjungam,

    id. 4, 2, 31:

    subjunxit egregiam causam,

    Plin. Ep. 1, 5, 14: quid praeterea novi? Nihil;

    alioqui subjungerem,

    id. ib. 3, 14, 6; 5, 7, 4; 5, 14, 3;

    7, 33, 7: at ille subjunxit,

    Vulg. Gen. 27, 36.—
    B.
    To bring under, subdue, subject, subjugate (class.):

    urbes multas sub imperium populi Romani,

    Cic. Verr. 2, 1, 21, § 55:

    urbes sub vestrum jus,

    id. Agr. 2, 36, 98:

    nulli fas Italo tantam subjungere gentem,

    Verg. A. 8, 502:

    novas provincias imperio nostro,

    Vell. 2, 39, 3:

    et mihi res, non me rebus subjungere conor,

    Hor. Ep. 1, 1, 19.—
    C.
    To lay under (very rare):

    immortalia fundamenta rebus,

    Lucr. 2, 862.—
    D.
    To put in the place of, to substitute:

    exempta una littera sonitus vastioris et subjuncta levioris,

    Gell. 1, 25, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > subjungo

  • 4 devincio

    dē-vincĭo, nxi, nctum, 4 ( perf. sync. devinxti, Plaut. As. 5, 1, 21), v. a., to bind fast, tie up (class.; esp. freq. in trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    servum,

    Plaut. Men. 5, 2, 92; cf.

    leonem,

    Plin. 8, 16, 21, § 54:

    Dircam ad taurum,

    Plaut. Ps. 1, 2, 65:

    aliquem fasciis,

    Cic. Brut. 60, 217; cf.:

    opercula plumbo,

    Liv. 40, 29.—In Greek constr.:

    devinctus tempora lauro,

    encircled, crowned, Tib. 2, 5, 5 et saep.—
    II.
    Trop., to bind together, to unite closely; to engage, to oblige, lay under obligation:

    totam Italiam omnibus vinclis devinctam et constrictam teneretis,

    Cic. Agr. 1, 5, 16:

    illud vinculum, quod primum homines inter se rei publicae societate devinxit,

    id. Rep. 1, 26; cf.:

    eloquentia nos juris, legum, urbium societate devinxit,

    id. N. D. 2, 59, 148:

    nec acervatim multa frequentans una complexione devinciet,

    id. Or. 25, 85; cf. id. Brut. 37, 140; Quint. 7 prooem. §

    1: istoc me facto tibi devinxti,

    Plaut. As. 5, 1, 21;

    so of laying under an obligation by kindness, beneficence, etc.: ambo nobis sint obnoxii, nostri devincti beneficio,

    id. ib. 2, 2, 19; Ter. Heaut. 2, 4, 14; Cic. Verr. 2, 5, 31; id. Fam. 13, 7 fin.; Caes. B. C. 1, 29, 3 et saep.; cf.:

    suos praemiis, adversarios clementiae specie,

    Cic. Phil. 2, 45 fin.:

    homines benevolentia et caritate,

    id. Off. 1, 17, 54:

    virum sibi praestanti in eum liberalitate,

    id. Fam. 1, 7, 3:

    animos centurionum pignore,

    Caes. B. C. 1, 39 fin. et saep.:

    aliquem omni cautione, foedere, exsecratione,

    Cic. Sest. 7, 15:

    se cum aliquo affinitate,

    id. Brut. 26, 98; cf. Ter. And. 3, 3, 29:

    ubi animus semel se cupiditate devinxit mala,

    id. Heaut. 1, 2, 34; cf.:

    animum misericordia,

    id. Hec. 1, 2, 93: devinctus Domitiae nuptiis, Suet. Dom. 22:

    se vino,

    Plaut. Ps. 1, 2, 85; cf.:

    animum ebrietate,

    Sen. Ep. 83 med.:

    membra sopore,

    Lucr. 4, 453; cf. ib. 1027.—Hence, dē-vinctus, a, um, P. a., devoted, greatly attached to (very rare):

    quibus (studiis) uterque nostrum devinctus est,

    Cic. Fam. 3, 13, 2:

    studiis a pueritia dediti ac devincti,

    id. ib. 15, 4, 16:

    uxori devinctus,

    Tac. A. 11, 28:

    devinctior alicui,

    Hor. S. 1, 5, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > devincio

  • 5 obstricte

    ob-stringo, strinxi, strictum, 3, v. a.
    I.
    To bind to or about; to bind, tie, or fasten up (rare):

    follem obstringit ob gulam,

    Plaut. Aul. 2, 4, 23:

    quom ego Amphitruonem collo hinc obstricto traham,

    id. Am. 3, 2, 72:

    cervice obstrictā,

    Juv. 10, 88:

    tauros aratro,

    to yoke, Val. Fl. 7, 602.—
    II.
    To bind, bind up, close up by binding.
    1.
    Lit. (rare):

    laqueo collum,

    Plaut. Aul. 1, 2, 12. —
    2.
    Transf.
    (α).
    To shut in, confine:

    ventos,

    Hor. C. 1, 3, 4:

    viminibus,

    Col. 4, 29.—
    (β).
    To hold together by:

    purpurea vestis ingentibus obstricta gemmis,

    in which precious stones were the fastenings, Flor. 4, 11, 3.—
    III.
    Trop., to bind, tie, fetter, hamper; to oblige, lay under obligation (the class. signif. of the word;

    syn.: obligo, devincio): donis aliquem obstringere,

    Cic. Clu. 66, 190:

    civitatem jurejurando,

    Caes. B. G. 1, 31:

    legibus,

    Cic. Inv. 2, 45, 132:

    foedere,

    id. Pis. 13, 29:

    aliquem aere alieno,

    to bring into debt, id. Fam. 11, 10, 5:

    jurejurando,

    to bind by an oath, Tac. A. 1, 14:

    animam suam,

    Vulg. Num. 30, 9:

    quam plurimas civitates suo sibi beneficio habere obstrictas volebat,

    bound, under obligation, Caes. B. G. 1, 9:

    Atticum officiis,

    Cic. Fam. 3, 18, 2:

    qui se tot sceleribus obstrinxerit,

    has been guilty of so many crimes, Cic. Verr. 2, 1, 3, § 8:

    se parricidio,

    to commit, perpetrate, id. Phil. 11, 12, 29:

    se perjurio,

    Liv. 26, 48:

    aliquem conscientiā,

    to bind by privity, by participation, Tac. H. 4, 55: obstringi conscientiā tanti sceleris, ne, etc., to be hindered by the sense of so great a crime, from, etc., Liv. 4, 17, 5:

    aliquem societate scelerum,

    Tac. A. 4, 57:

    fidem suam alicui,

    to pledge one's word, to promise positively, Plin. 7, 1, 1, § 8; Plin. Ep. 4, 13, 11; cf. Just. 2, 15, 14.—Mid.: qui alienum... sustulit, furti obstringitur, makes himself guilty, becomes guilty, Sabin. ap. Gell. 11, 18, 21:

    eidem sceleri obstrictus est,

    Lact. 3, 18, 6.—Hence, obstrictus, a, um, P. a.; according to III., bound, obliged.— Comp.:

    obstrictior Debitor,

    Paul. Nol. Nat. Felic. 9, 145.—Hence, obstrictē, adv.; comp.: obstrictius, more stringently, Aug. Civ. Dei, 2, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > obstricte

  • 6 obstringo

    ob-stringo, strinxi, strictum, 3, v. a.
    I.
    To bind to or about; to bind, tie, or fasten up (rare):

    follem obstringit ob gulam,

    Plaut. Aul. 2, 4, 23:

    quom ego Amphitruonem collo hinc obstricto traham,

    id. Am. 3, 2, 72:

    cervice obstrictā,

    Juv. 10, 88:

    tauros aratro,

    to yoke, Val. Fl. 7, 602.—
    II.
    To bind, bind up, close up by binding.
    1.
    Lit. (rare):

    laqueo collum,

    Plaut. Aul. 1, 2, 12. —
    2.
    Transf.
    (α).
    To shut in, confine:

    ventos,

    Hor. C. 1, 3, 4:

    viminibus,

    Col. 4, 29.—
    (β).
    To hold together by:

    purpurea vestis ingentibus obstricta gemmis,

    in which precious stones were the fastenings, Flor. 4, 11, 3.—
    III.
    Trop., to bind, tie, fetter, hamper; to oblige, lay under obligation (the class. signif. of the word;

    syn.: obligo, devincio): donis aliquem obstringere,

    Cic. Clu. 66, 190:

    civitatem jurejurando,

    Caes. B. G. 1, 31:

    legibus,

    Cic. Inv. 2, 45, 132:

    foedere,

    id. Pis. 13, 29:

    aliquem aere alieno,

    to bring into debt, id. Fam. 11, 10, 5:

    jurejurando,

    to bind by an oath, Tac. A. 1, 14:

    animam suam,

    Vulg. Num. 30, 9:

    quam plurimas civitates suo sibi beneficio habere obstrictas volebat,

    bound, under obligation, Caes. B. G. 1, 9:

    Atticum officiis,

    Cic. Fam. 3, 18, 2:

    qui se tot sceleribus obstrinxerit,

    has been guilty of so many crimes, Cic. Verr. 2, 1, 3, § 8:

    se parricidio,

    to commit, perpetrate, id. Phil. 11, 12, 29:

    se perjurio,

    Liv. 26, 48:

    aliquem conscientiā,

    to bind by privity, by participation, Tac. H. 4, 55: obstringi conscientiā tanti sceleris, ne, etc., to be hindered by the sense of so great a crime, from, etc., Liv. 4, 17, 5:

    aliquem societate scelerum,

    Tac. A. 4, 57:

    fidem suam alicui,

    to pledge one's word, to promise positively, Plin. 7, 1, 1, § 8; Plin. Ep. 4, 13, 11; cf. Just. 2, 15, 14.—Mid.: qui alienum... sustulit, furti obstringitur, makes himself guilty, becomes guilty, Sabin. ap. Gell. 11, 18, 21:

    eidem sceleri obstrictus est,

    Lact. 3, 18, 6.—Hence, obstrictus, a, um, P. a.; according to III., bound, obliged.— Comp.:

    obstrictior Debitor,

    Paul. Nol. Nat. Felic. 9, 145.—Hence, obstrictē, adv.; comp.: obstrictius, more stringently, Aug. Civ. Dei, 2, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > obstringo

  • 7 subfero

    suf-fĕro ( subf-), sustŭli, sublātum, sufferre, v. a.
    I.
    To carry under, to put or lay under (very rare;

    syn. subicio): corium,

    Plaut. Poen. 4, 2, 33: tergum, id. Fragm. ap. Non. 397, 1.—
    II.
    In gen.
    A.
    To offer, proffer:

    neque mater potest sufferre lac,

    Varr. R. R. 2, 4, 19.—T. t. in jurid. Lat.:

    litis aestimationem,

    to tender, Dig. 30, 1, 69 fin.; 21, 2, 21.—
    B.
    To hold up, bear, support, sustain (very rare;

    syn. sustineo): an axis eum (mundum) sustineat an ipse se potius vi propriā sufferat,

    Arn. 2, 83:

    comitiali morbo vexatus, ut stare, colligere semet ac sufferre vix posset,

    hold himself upright, Suet. Calig. 50.—
    2.
    Trop., to take upon one ' s self, undergo, bear, endure, suffer an evil or grievance (class.;

    syn.: patior, tolero): plagas,

    Plaut. As. 3, 2, 11:

    vulnera,

    Lucr. 5, 1304: poenas, Att. ap. Non. 396, 33:

    poenam sui sceleris,

    Cic. Cat. 2, 13, 28:

    at Apollodorus poenas sustulit,

    id. N. D. 3, 33, 82:

    imperii poenas sufferre,

    id. Font. 21, 49:

    quam multam si sufferre voluissent,

    id. Caecin. 33, 98; cf.:

    pro alicujus peccatis supplicium sufferre,

    Ter. And. 5, 3, 17; in Plautus (like dare poenas alicui) with dat.:

    deinde illi actutum sufferet suos servos poenas Sosia,

    Plaut. Am. 3, 4, 19:

    ut vobis victi Poeni poenas sufferant,

    id. Cist. 1, 3, 54:

    sumptus,

    Ter. Heaut. 3, 1, 44:

    laborem, solem, sitim,

    Plaut. Merc. 5, 2, 20:

    labores,

    Varr. R. R. 2, 8, 5:

    (vites) valenter sufferunt ventos et imbres,

    Col. 3, 2, 15:

    nisi hoc pejus sit, haec sufferre et perpeti,

    Sulp. in Cic. Fam. 4, 5, 3:

    nec claustra nec ipsi Custodes sufferre valent,

    Verg. A. 2, 492:

    quod (iter) superest, sufferte pedes,

    Prop. 3 (4), 21, 21 et saep.— Absol.:

    Syre, vix suffero,

    Ter. Heaut. 2, 4, 20.—Ellipt.:

    si magis me instabunt, ad praetorem sufferam (sc. me rapi),

    Plaut. Curc. 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > subfero

  • 8 suffero

    suf-fĕro ( subf-), sustŭli, sublātum, sufferre, v. a.
    I.
    To carry under, to put or lay under (very rare;

    syn. subicio): corium,

    Plaut. Poen. 4, 2, 33: tergum, id. Fragm. ap. Non. 397, 1.—
    II.
    In gen.
    A.
    To offer, proffer:

    neque mater potest sufferre lac,

    Varr. R. R. 2, 4, 19.—T. t. in jurid. Lat.:

    litis aestimationem,

    to tender, Dig. 30, 1, 69 fin.; 21, 2, 21.—
    B.
    To hold up, bear, support, sustain (very rare;

    syn. sustineo): an axis eum (mundum) sustineat an ipse se potius vi propriā sufferat,

    Arn. 2, 83:

    comitiali morbo vexatus, ut stare, colligere semet ac sufferre vix posset,

    hold himself upright, Suet. Calig. 50.—
    2.
    Trop., to take upon one ' s self, undergo, bear, endure, suffer an evil or grievance (class.;

    syn.: patior, tolero): plagas,

    Plaut. As. 3, 2, 11:

    vulnera,

    Lucr. 5, 1304: poenas, Att. ap. Non. 396, 33:

    poenam sui sceleris,

    Cic. Cat. 2, 13, 28:

    at Apollodorus poenas sustulit,

    id. N. D. 3, 33, 82:

    imperii poenas sufferre,

    id. Font. 21, 49:

    quam multam si sufferre voluissent,

    id. Caecin. 33, 98; cf.:

    pro alicujus peccatis supplicium sufferre,

    Ter. And. 5, 3, 17; in Plautus (like dare poenas alicui) with dat.:

    deinde illi actutum sufferet suos servos poenas Sosia,

    Plaut. Am. 3, 4, 19:

    ut vobis victi Poeni poenas sufferant,

    id. Cist. 1, 3, 54:

    sumptus,

    Ter. Heaut. 3, 1, 44:

    laborem, solem, sitim,

    Plaut. Merc. 5, 2, 20:

    labores,

    Varr. R. R. 2, 8, 5:

    (vites) valenter sufferunt ventos et imbres,

    Col. 3, 2, 15:

    nisi hoc pejus sit, haec sufferre et perpeti,

    Sulp. in Cic. Fam. 4, 5, 3:

    nec claustra nec ipsi Custodes sufferre valent,

    Verg. A. 2, 492:

    quod (iter) superest, sufferte pedes,

    Prop. 3 (4), 21, 21 et saep.— Absol.:

    Syre, vix suffero,

    Ter. Heaut. 2, 4, 20.—Ellipt.:

    si magis me instabunt, ad praetorem sufferam (sc. me rapi),

    Plaut. Curc. 3, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > suffero

  • 9 ad-ligō (all-)

        ad-ligō (all-) āvī, ātus, āre,    to bind to, tie to: reliquos ad palum.—Esp., to bind up, bandage: volnus, L.—To fetter, shackle: adligari se patitur, Ta.—To hold fast: adligat ancora (navīs), V.— Fig., to hinder, detain, keep back: illi filium, i. e. keep at home, T.: populum... novo quaestionis genere, to hamper: palus inamabilis undā Adligat (sc. eos), keeps imprisoned, V.—To bind, oblige, lay under obligation: alqm beneficio: nuptiis adligatus: lex omnīs adligat: furti se adligat, convicts himself, T.—To impugn, accuse: adligatum Oppianici nomen esse. — Of words: verba certā lege versūs, by a fixed metrical form.

    Latin-English dictionary > ad-ligō (all-)

  • 10 beneficium

        beneficium ī, n    [bene+2 FAC-], a favor, benefit, service, kindness: Pro maleficio beneficium reddere, T.: alcui dare: apud bonos beneficium conlocare, lay under obligation: Iugurtham beneficiis vincere, S.: in regem: erga me: Abs quivis homine beneficium accipere, T.: adfici beneficio: beneficio sum tuo usus, have received from you: benefici memor esse, S.: beneficio tuo salvus, thanks to you: nostri consulatūs beneficio, by means of: hoc beneficio, by this means, T.: sortium beneficio incolumis, by the lucky turn of, Cs.: alqd per beneficium civitatibus concedere, as a favor: (alqd illis) in benefici loco deferendum, offered as a kindness: coöptatio collegiorum ad populi beneficium transferebatur, i. e. the power to choose was vested in: in beneficiis ad aerarium delatus est, i. e. among those who had done service to the state: ne qua tabula benefici figeretur, no man posted as privileged. —An honor, distinction, office, promotion: beneficio populi R. ornatus: vestris beneficiis praeditus: quae antea dictatorum fuerant beneficia, in the gift of, L.: beneficia vostra penes optumos forent, S.
    * * *
    kindness, favor, benefit, service, help; privilege, right

    Latin-English dictionary > beneficium

  • 11 dē-mereor

        dē-mereor itus, ērī, dep.,    to deserve well of, lay under obligation: beneficio civitatem, L.: dum demeremur, while we try to oblige, Ta.

    Latin-English dictionary > dē-mereor

  • 12 dē-vinciō

        dē-vinciō nxī, nctus, ere,    to bind fast, tie up, fetter, clamp: aliquem fasciis: operculis plumbo devinctis, L.—Fig., to bind fast, unite closely, oblige, lay under obligation: (Italiam) omnibus vinclis devinctam tenere: ab isto donis devinciri: Hispania beneficiis devincta, Cs.: suos praemiis: se cum aliquo adfinitate: Coniugio liberali devinctus, T. aeterno devinctus amore, V.—In rhet., to comprise, condense: verba comprehensione.

    Latin-English dictionary > dē-vinciō

  • 13 ob-stringō

        ob-stringō strinxī, strictus, ere,    to shut in, confine: ventos, H.—Fig., to bind, tie, fetter, hamper, lay under obligation: (Oppianicum) donis: civitatem iure iurando, Cs.: amicos aere alieno, bring into debt: alqm pecuniā in flagitium, Ta.: se tot sceleribus, to be guilty of: se parricidio, perpetrate: iis vinculis fugae obstricti stabant, preventives of flight, L.: clementiam suam orationibus, to attest, Ta.

    Latin-English dictionary > ob-stringō

  • 14 demereor

    demereri, demeritus sum V DEP
    oblige/please, win favor of; earn/merit, deserve (well of); lay under obligation

    Latin-English dictionary > demereor

  • 15 substerno

    to spread out beneath, lay under, set out, provide.

    Latin-English dictionary of medieval > substerno

  • 16 adligati

    al-lĭgo ( adl-), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    A.. Lit., to bind to something:

    ad statuam,

    Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90:

    ad palum,

    id. ib. 2, 5, 28, § 71;

    so in the witticism of Cic.: Quis generum meum ad gladium adligavit?

    Macr. S. 2, 3:

    leones adligati,

    Sen. Brev. Vit. 13. —In Col. of binding the vine to trees or other supports, 4, 13; so id. 4, 20.—
    B.
    In gen., to bind, to bind up, bind round:

    dolia,

    Cato, R. R. 39. So of the binding up of wounds: vulnus, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:

    adligatum vulnus,

    Liv. 7, 24:

    oculus adligatus,

    Cic. Div. 1, 54, 123.—Of the binding of the hands, feet, etc.:

    adliga, inquam, colliga,

    Plaut. Ep. 5, 2, 26:

    cum adligāsset Isaac filium,

    Vulg. Gen. 22, 9; ib. Act. 21, 11:

    adligari se ac venire patitur,

    Tac. G. 24:

    adligetur vinculo ferreo,

    Vulg. Dan. 4, 12:

    catenis,

    ib. Act. 21, 33.—Hence, allĭgāti ( adl-) (sc. servi), slaves that are fettered, Col. 1, 9.—Of other things:

    adligare caput lanā,

    Mart. 12, 91: adligat (naves) ancora, makes or holds fast, Verg. A. 1, 169.—In Plin. of fixing colors, to fix, make fast: (alga) ita colorem adligans, ut elui postea non possit, 32, 6, 22, § 66; 9, 38, 62, § 134.— Poet.:

    lac adligatum,

    curdled, Mart. 8, 64.—
    II.
    Trop., to bind, to hold fast, to hinder, detain; or in a moral sense, to bind, to oblige, lay under obligation (cf. obligo;

    very freq., but in the class. per. for the most part only in more elevated prose): caput suum,

    Plaut. Ep. 3, 2, 33:

    jure jurando adligare aliquem,

    id. Rud. prol. 46; Ter. Ad. 5, 3, 58:

    hic furti se adligat,

    shows himself guilty, id. Eun. 4, 7, 39 (astringit, illaqueat, et obnoxium facit, Don.; cf. Plaut. Poen. 3, 4, 27:

    homo furti se astringet,

    Cic. Fl. 17; for this gen. cf. Roby, §

    1324): adligare se scelere,

    Cic. Planc. 33:

    adligatus sponsu,

    Varr. L. L. 6, 7 med.:

    nuptiis adligari,

    Cic. Clu. 179:

    lex omnes mortales adligat,

    id. ib. 54:

    non modo beneficio sed etiam benevolentiae significatione adligari,

    id. Planc. 33, 81:

    stipulatione adligari,

    id. Q. Rosc. 34:

    more majorum,

    id. Sest. 16:

    ne existiment ita se adligatos, ut, etc.,

    id. Lael. 12, 42:

    ne forte quā re impediar et adliger,

    id. Att. 8, 16 al. — With dat. (eccl. Lat.):

    adligatus es uxori,

    Vulg. 1 Cor. 7, 27:

    legi,

    ib. Rom. 7, 2; ib. 1 Cor. 7, 39 (= lege).—
    *

    Adligatus calculus, in games of chess,

    a piece that cannot be moved, Sen. Ep. 17 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > adligati

  • 17 adligo

    al-lĭgo ( adl-), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    A.. Lit., to bind to something:

    ad statuam,

    Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90:

    ad palum,

    id. ib. 2, 5, 28, § 71;

    so in the witticism of Cic.: Quis generum meum ad gladium adligavit?

    Macr. S. 2, 3:

    leones adligati,

    Sen. Brev. Vit. 13. —In Col. of binding the vine to trees or other supports, 4, 13; so id. 4, 20.—
    B.
    In gen., to bind, to bind up, bind round:

    dolia,

    Cato, R. R. 39. So of the binding up of wounds: vulnus, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:

    adligatum vulnus,

    Liv. 7, 24:

    oculus adligatus,

    Cic. Div. 1, 54, 123.—Of the binding of the hands, feet, etc.:

    adliga, inquam, colliga,

    Plaut. Ep. 5, 2, 26:

    cum adligāsset Isaac filium,

    Vulg. Gen. 22, 9; ib. Act. 21, 11:

    adligari se ac venire patitur,

    Tac. G. 24:

    adligetur vinculo ferreo,

    Vulg. Dan. 4, 12:

    catenis,

    ib. Act. 21, 33.—Hence, allĭgāti ( adl-) (sc. servi), slaves that are fettered, Col. 1, 9.—Of other things:

    adligare caput lanā,

    Mart. 12, 91: adligat (naves) ancora, makes or holds fast, Verg. A. 1, 169.—In Plin. of fixing colors, to fix, make fast: (alga) ita colorem adligans, ut elui postea non possit, 32, 6, 22, § 66; 9, 38, 62, § 134.— Poet.:

    lac adligatum,

    curdled, Mart. 8, 64.—
    II.
    Trop., to bind, to hold fast, to hinder, detain; or in a moral sense, to bind, to oblige, lay under obligation (cf. obligo;

    very freq., but in the class. per. for the most part only in more elevated prose): caput suum,

    Plaut. Ep. 3, 2, 33:

    jure jurando adligare aliquem,

    id. Rud. prol. 46; Ter. Ad. 5, 3, 58:

    hic furti se adligat,

    shows himself guilty, id. Eun. 4, 7, 39 (astringit, illaqueat, et obnoxium facit, Don.; cf. Plaut. Poen. 3, 4, 27:

    homo furti se astringet,

    Cic. Fl. 17; for this gen. cf. Roby, §

    1324): adligare se scelere,

    Cic. Planc. 33:

    adligatus sponsu,

    Varr. L. L. 6, 7 med.:

    nuptiis adligari,

    Cic. Clu. 179:

    lex omnes mortales adligat,

    id. ib. 54:

    non modo beneficio sed etiam benevolentiae significatione adligari,

    id. Planc. 33, 81:

    stipulatione adligari,

    id. Q. Rosc. 34:

    more majorum,

    id. Sest. 16:

    ne existiment ita se adligatos, ut, etc.,

    id. Lael. 12, 42:

    ne forte quā re impediar et adliger,

    id. Att. 8, 16 al. — With dat. (eccl. Lat.):

    adligatus es uxori,

    Vulg. 1 Cor. 7, 27:

    legi,

    ib. Rom. 7, 2; ib. 1 Cor. 7, 39 (= lege).—
    *

    Adligatus calculus, in games of chess,

    a piece that cannot be moved, Sen. Ep. 17 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > adligo

  • 18 alligati

    al-lĭgo ( adl-), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    A.. Lit., to bind to something:

    ad statuam,

    Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90:

    ad palum,

    id. ib. 2, 5, 28, § 71;

    so in the witticism of Cic.: Quis generum meum ad gladium adligavit?

    Macr. S. 2, 3:

    leones adligati,

    Sen. Brev. Vit. 13. —In Col. of binding the vine to trees or other supports, 4, 13; so id. 4, 20.—
    B.
    In gen., to bind, to bind up, bind round:

    dolia,

    Cato, R. R. 39. So of the binding up of wounds: vulnus, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:

    adligatum vulnus,

    Liv. 7, 24:

    oculus adligatus,

    Cic. Div. 1, 54, 123.—Of the binding of the hands, feet, etc.:

    adliga, inquam, colliga,

    Plaut. Ep. 5, 2, 26:

    cum adligāsset Isaac filium,

    Vulg. Gen. 22, 9; ib. Act. 21, 11:

    adligari se ac venire patitur,

    Tac. G. 24:

    adligetur vinculo ferreo,

    Vulg. Dan. 4, 12:

    catenis,

    ib. Act. 21, 33.—Hence, allĭgāti ( adl-) (sc. servi), slaves that are fettered, Col. 1, 9.—Of other things:

    adligare caput lanā,

    Mart. 12, 91: adligat (naves) ancora, makes or holds fast, Verg. A. 1, 169.—In Plin. of fixing colors, to fix, make fast: (alga) ita colorem adligans, ut elui postea non possit, 32, 6, 22, § 66; 9, 38, 62, § 134.— Poet.:

    lac adligatum,

    curdled, Mart. 8, 64.—
    II.
    Trop., to bind, to hold fast, to hinder, detain; or in a moral sense, to bind, to oblige, lay under obligation (cf. obligo;

    very freq., but in the class. per. for the most part only in more elevated prose): caput suum,

    Plaut. Ep. 3, 2, 33:

    jure jurando adligare aliquem,

    id. Rud. prol. 46; Ter. Ad. 5, 3, 58:

    hic furti se adligat,

    shows himself guilty, id. Eun. 4, 7, 39 (astringit, illaqueat, et obnoxium facit, Don.; cf. Plaut. Poen. 3, 4, 27:

    homo furti se astringet,

    Cic. Fl. 17; for this gen. cf. Roby, §

    1324): adligare se scelere,

    Cic. Planc. 33:

    adligatus sponsu,

    Varr. L. L. 6, 7 med.:

    nuptiis adligari,

    Cic. Clu. 179:

    lex omnes mortales adligat,

    id. ib. 54:

    non modo beneficio sed etiam benevolentiae significatione adligari,

    id. Planc. 33, 81:

    stipulatione adligari,

    id. Q. Rosc. 34:

    more majorum,

    id. Sest. 16:

    ne existiment ita se adligatos, ut, etc.,

    id. Lael. 12, 42:

    ne forte quā re impediar et adliger,

    id. Att. 8, 16 al. — With dat. (eccl. Lat.):

    adligatus es uxori,

    Vulg. 1 Cor. 7, 27:

    legi,

    ib. Rom. 7, 2; ib. 1 Cor. 7, 39 (= lege).—
    *

    Adligatus calculus, in games of chess,

    a piece that cannot be moved, Sen. Ep. 17 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > alligati

  • 19 alligo

    al-lĭgo ( adl-), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    A.. Lit., to bind to something:

    ad statuam,

    Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90:

    ad palum,

    id. ib. 2, 5, 28, § 71;

    so in the witticism of Cic.: Quis generum meum ad gladium adligavit?

    Macr. S. 2, 3:

    leones adligati,

    Sen. Brev. Vit. 13. —In Col. of binding the vine to trees or other supports, 4, 13; so id. 4, 20.—
    B.
    In gen., to bind, to bind up, bind round:

    dolia,

    Cato, R. R. 39. So of the binding up of wounds: vulnus, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39:

    adligatum vulnus,

    Liv. 7, 24:

    oculus adligatus,

    Cic. Div. 1, 54, 123.—Of the binding of the hands, feet, etc.:

    adliga, inquam, colliga,

    Plaut. Ep. 5, 2, 26:

    cum adligāsset Isaac filium,

    Vulg. Gen. 22, 9; ib. Act. 21, 11:

    adligari se ac venire patitur,

    Tac. G. 24:

    adligetur vinculo ferreo,

    Vulg. Dan. 4, 12:

    catenis,

    ib. Act. 21, 33.—Hence, allĭgāti ( adl-) (sc. servi), slaves that are fettered, Col. 1, 9.—Of other things:

    adligare caput lanā,

    Mart. 12, 91: adligat (naves) ancora, makes or holds fast, Verg. A. 1, 169.—In Plin. of fixing colors, to fix, make fast: (alga) ita colorem adligans, ut elui postea non possit, 32, 6, 22, § 66; 9, 38, 62, § 134.— Poet.:

    lac adligatum,

    curdled, Mart. 8, 64.—
    II.
    Trop., to bind, to hold fast, to hinder, detain; or in a moral sense, to bind, to oblige, lay under obligation (cf. obligo;

    very freq., but in the class. per. for the most part only in more elevated prose): caput suum,

    Plaut. Ep. 3, 2, 33:

    jure jurando adligare aliquem,

    id. Rud. prol. 46; Ter. Ad. 5, 3, 58:

    hic furti se adligat,

    shows himself guilty, id. Eun. 4, 7, 39 (astringit, illaqueat, et obnoxium facit, Don.; cf. Plaut. Poen. 3, 4, 27:

    homo furti se astringet,

    Cic. Fl. 17; for this gen. cf. Roby, §

    1324): adligare se scelere,

    Cic. Planc. 33:

    adligatus sponsu,

    Varr. L. L. 6, 7 med.:

    nuptiis adligari,

    Cic. Clu. 179:

    lex omnes mortales adligat,

    id. ib. 54:

    non modo beneficio sed etiam benevolentiae significatione adligari,

    id. Planc. 33, 81:

    stipulatione adligari,

    id. Q. Rosc. 34:

    more majorum,

    id. Sest. 16:

    ne existiment ita se adligatos, ut, etc.,

    id. Lael. 12, 42:

    ne forte quā re impediar et adliger,

    id. Att. 8, 16 al. — With dat. (eccl. Lat.):

    adligatus es uxori,

    Vulg. 1 Cor. 7, 27:

    legi,

    ib. Rom. 7, 2; ib. 1 Cor. 7, 39 (= lege).—
    *

    Adligatus calculus, in games of chess,

    a piece that cannot be moved, Sen. Ep. 17 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > alligo

  • 20 demereo

    dē-mĕrĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. a.
    I.
    With acc. rei, to merit, deserve a thing (ante-and post-class., and very rare):

    aliquid mercedis domino,

    Plaut. Ps. 4, 7, 90:

    grandem pecuniam,

    Gell. 1, 8, 3:

    demeritae laetitiae,

    Plaut. Ps. 2, 4, 14.—
    II.
    (Since the Aug. per.) With acc. pers., to deserve well of, to oblige:

    avunculum magnopere,

    Suet. Aug. 8:

    nec tibi sit servos demeruisse pudor,

    Ov. A. A. 2, 252:

    crimine te potui demeruisse meo,

    id. Her. 2, 28:

    matrona amoenitate aliqua demerenda erit,

    Col. 1, 4, 8. In this signif. usually in the deponent form, dē-mĕrĕor (not ante-Aug.): ut pleniori obsequio demererer amantissimos meos, Quint. prooem. § 3; so,

    Pompeium et Caesarem, quorum nemo alterum offendere audebat, nisi ut alterum demereretur, simul provocavit,

    lay under obligation, Sen. Ep. 104, 33; id. Ben. 1, 2, 5:

    demerendi beneficio tam potentem civitatem occasio,

    Liv. 3, 18:

    in Regulo demerendo,

    Plin. Ep. 4, 2, 4; Suet. Vit. 2; id. Oth. 4; Quint. 9, 2, 29; Tac. A. 15, 21 al.

    Lewis & Short latin dictionary > demereo

См. также в других словарях:

  • lay under — To subject to • • • Main Entry: ↑lay …   Useful english dictionary

  • lay under embargo — index enjoin Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • lay under restraint — index arrest (apprehend), check (restrain), constrain (restrain), detain (restrain) …   Law dictionary

  • To lay under — Lay Lay (l[=a]), v. t. [imp. & p. p. {Laid} (l[=a]d); p. pr. & vb. n. {Laying}.] [OE. leggen, AS. lecgan, causative, fr. licgan to lie; akin to D. leggen, G. legen, Icel. leggja, Goth. lagjan. See {Lie} to be prostrate.] 1. To cause to lie down,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • lay under embargo — blockade, besiege, isolate, take control of …   English contemporary dictionary

  • Lay — (l[=a]), v. t. [imp. & p. p. {Laid} (l[=a]d); p. pr. & vb. n. {Laying}.] [OE. leggen, AS. lecgan, causative, fr. licgan to lie; akin to D. leggen, G. legen, Icel. leggja, Goth. lagjan. See {Lie} to be prostrate.] 1. To cause to lie down, to be… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • under — un|der W1S1 [ˈʌndə US ər] prep, adv ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(below)¦ 2¦(less than)¦ 3¦(having something done to it)¦ 4¦(affected by something)¦ 5 under ... conditions/circumstances 6¦(law/agreement)¦ 7¦(in power)¦ 8¦(position at work)¦ 9¦(where information… …   Dictionary of contemporary English

  • under — un|der W1S1 [ˈʌndə US ər] prep, adv ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(below)¦ 2¦(less than)¦ 3¦(having something done to it)¦ 4¦(affected by something)¦ 5 under ... conditions/circumstances 6¦(law/agreement)¦ 7¦(in power)¦ 8¦(position at work)¦ 9¦(where information… …   Dictionary of contemporary English

  • under — 1. preposition /ˈʌn.də(ɹ),ˈʌn.dɚ/ a) In a lower level than. The little boys in the front bedroom had thrown off their blankets and lay under the sheets. b) A subject of He served in World War II under General Omar Bradley …   Wiktionary

  • Lay's — Type Potato Chips Owner Pepsico Country United States Introduced 1932 …   Wikipedia

  • Lay Abbot — • A name used to designate a layman on whom a king or someone in authority bestowed an abbey as a reward for services rendered Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Lay Abbot     Lay Abbot …   Catholic encyclopedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»